Ik vind het erg lastig om dit bericht te typen. Ik kan even geen woorden verzinnen hoe wij ons voelen. Machteloos, angstig, intens verdrietig, ga zo maar door……

Vanaf gisteravond is het slechter gegaan met Sammie, de saturatie daalde en ze is behoorlijk vol slijm gelopen. Slijm wat zij door haar weinige spierkracht niet opgehoest krijgt. Door het vele slijm moet Sammie zo hard werken dat ze vermoeid raakt en geen kracht heeft om te vechten tegen de infectie. Daarom is vannacht besloten om haar in slaap te brengen en aan de beademing te leggen.

Dennis was bij haar toen ze in slaap werd gebracht, nog even samen tellen tot tien. Sammie zou Sammie niet zijn als ze bij tien is om te zeggen:, Wie niet weg is, is gezien, ik kom! Daarna hebben ze de tube geplaatst. We zijn nog even bij haar geweest.

Ze heeft de nacht goed doorgebracht. Doordat de tube voorbij haar stembanden zit kunnen ze haar goed uitzuigen.

De komende tijd gaat erg spannend worden! Het belangrijkste is dat haar lichaampje nu rust heeft en hopelijk de infectie met het bijbehorende slijm de baas wordt. Daarna moeten we weer verder kijken. We duimen dat ze er weer helemaal bovenop komt.