Op 17 september moesten we ons om half vier melden bij het kinderziekenhuis van het AMC voor het slaaponderzoek (Polysomnografie) van Sammie. Dit doen ze uit voorzorg, wij hebben nl. ook aangegeven dat we Sammie soms wat zwaar horen ademen ’s nachts.

Bij een slaaponderzoek worden de volgende functies gemeten:

• EEG: elektrische activiteit van de hersenen;
• ECG: elektrische activiteit van het hart;
• borst-buikademhaling;
• mond-neusademhaling;
• saturatiemeting: bepaling van het zuurstofgehalte in het bloed.

Allereerst kregen we een kamer toegewezen, gelukkig eentje waar we alleen met Sammie waren. Is toch altijd wat rustiger dan met meerdere op zaal. Daarna kregen we een intake van een verpleegkundige en kwam de kinderarts vast vertellen wat er ging gebeuren en de bandjes voor om haar buik en borst op maat maken. We hadden afgesproken dat ze ’s avonds rond een uur of zeven terug zouden komen om Sammie aan te sluiten. Eerst kreeg Sammie rond een uur of vijf nog een lekkere maaltijd en heb voor ons ook maar wat gehaald in het restaurant. Wat is het AMC toch groot, lijkt wel een klein stadje….. Daarna lekker gespeeld met Sammie zodat ze ontspannen is als ze aangesloten wordt.

Om zeven uur kwam de verpleegkundige dan alle elektroden aansluiten bij Sammie. De meeste kreeg ze op haar buikje en eentje om haar teentje heen. Sammie vond dit allemaal reuze interessant om te zien wat ze met haar deden. Ze heeft dus ook geen kick gegeven. Alleen op het laatst kreeg ze nog zo een neusbrilletje op en toen was het gillen geblazen. Maar dat is ook logisch, is voor niemand leuk. Dus we hebben besloten deze nog even af te doen en zodra ze slaapt deze weer terug te plaatsen. Daarna is ze eigenlijk gelijk in slaap gevallen. Dennis sliep bij haar. ’s nachts zijn ze nog een paar keer langs geweest omdat sommige elektroden nog verplaatst moesten worden om de vier uur.

’s Ochtends aangekomen in het ziekenhuis (07.15) lagen Sammie en Dennis nog heerlijk te slapen. Om acht uur werd ze losgekoppeld van al die vervelende draadjes zodat we lekker een broodje konden eten om daarna naar huis te vertrekken.

Over een week of twee krijgen we de uitslag van dit onderzoek.

We zijn reuze trots op ons meisje. Ze heeft dit zo onwijs goed gedaan, wat was ze stoer!!!