Afgelopen nacht was erg onrustig, Sammie heeft bijna niet geslapen. Ze wist niet goed hoe ze liggen moest en heeft flink veel spierpijn in haar rug en nek. Dat is ook niet zo gek met alles wat daar gebeurd is.
Vandaag vooral heel goed nieuws, om 11 uur zijn we met de ambulance opgehaald en naar huis gebracht.
Hier kunnen we weer met elkaar bijkomen en zal Sammie verder gaan met revalideren.
Iedereen bedankt voor alle berichtjes, kaartjes en cadeautjes. Dat heeft ons heel erg goed gedaan.
Afgelopen nacht was wederom onrustig. Doordat ze zo verstopt zit, weet ze niet hoe ze liggen moet en heeft ze behoorlijk kramp in haar buik. Gelukkig is het na , weer, een klysma dan eindelijk gelukt. Wat een opluchting.
Sammie is vanmorgen met haar rolstoel een klein stukje van de afdeling afgeweest. Vandaag heeft ze weer drie keer in haar rolstoel gezeten.
Er is een foto gemaakt van haar rug, deze is besproken met de orthopeed. Het systeem in haar rug ziet er goed uit. De wond lekt nu ook niet meer na.
Komende periode zullen we het zitten in haar rolstoel steeds meer moeten uitbreiden.
Zoals het nu gaat mogen we morgen naar huis. Sammie zal met de ambulance naar huis gebracht worden omdat zo lang zitten in haar rolstoel en de reis naar huis te belastend voor haar is.
Het zijn vreselijk spannende, heftige dagen geweest. Maar we zijn erg trots op Sammie. Wat heeft ze het goed gedaan.
Sammie heeft vannacht erg onrustig geslapen. Ze kon haar draai niet goed vinden.
De orthopeed is vanmorgen geweest en de wond heeft iets vocht gelekt maar al een stuk minder. Daarom hoeft de pleister nu niet vervangen te worden.
De katheter is vandaag ook verwijderd.
Helaas is Sammie door de operatie en alle medicatie erg verstopt geraakt. Ze heeft al verschillende klysma’s gehad maar dat lijkt nog niet erg te helpen. Hopelijk komt dat snel op gang want zorgt ervoor dat ze nu erg misselijk is en buikpijn heeft.
Vandaag gaat de onderhoudsdosis morfine eraf en houdt ze alleen nog het drukknopje. Daar kan ze op drukken als ze pijn heeft zodat ze een dosering krijgt. Daarnaast starten ze vandaag met diclofenac.
Vandaag hebben we het zitten in de rolstoel moeten uitbreiden. Vandaag heeft ze 3 x 10 minuten in haar rolstoel gezeten.
Sammie heeft afgelopen nacht goed geslapen. Was ook helemaal knock out door alle morfine die ze krijgt. Vannacht wel geprobeerd om Sammie af en toe te draaien in bed. Dit vindt ze erg spannend dus wil ze liever niet maar wel heel belangrijk voor haar longen en de stijfheid van haar lichaam.
Vanmorgen is de orthopeed geweest. Heeft gekeken naar de wond, heeft nog iets gelekt maar al een stuk minder. De verpleegkundige heeft de vette pleister verwijderd, de wond is gereinigd en daarna is er een nieuwe pleister op gegaan.
Daarna was een spannend moment voor Sammie. Ze moest voor het eerst in haar rolstoel zitten. Ze vond het doodeng maar deed het super!!!! En wat zat ze prachtig rechtop. Ze heeft 10 minuten in de rolstoel gezeten, later in de middag heeft ze nog eens 15 minuten in de rolstoel gezeten.
De morfinepomp heeft ze vandaag amper gebruikt dus zal waarschijnlijk morgen weg kunnen. Dat is fijn een infuus minder.
Vandaag heeft ze vooral erg veel geslapen, door alle medicatie die ze de afgelopen dagen heeft gehad en nog krijgt is ze een beetje suf geworden. Maar veel slapen is ook goed voor haar herstel.
Elke dag een klein stapje vooruit. Maar wat doet ze het toch super goed. Wat zijn we toch trots op haar!!
Vandaag is best redelijk gegaan.
Vanmorgen bleek dat de bovenste wond op haar rug toch wat meer was gaan lekken. Dit komt ook omdat we Sammie in bed moeten draaien en dan komt er toch spanning op de wond. De orthopeed is hiervoor geweest en heeft de wond goed schoongemaakt en daarna een nieuwe pleister erop gedaan. Om de wond goed dicht te houden, ligt Sammie nu ook veel op haar rug om er druk op te houden.
De fysio is geweest en Sammie moest vandaag in haar bed iets rechterop gaan liggen. Dus dit steeds een beetje opgebouwd. Morgen gaan we dan proberen dat ze 2 x 10 minuten in de rolstoel kan.
De ketamine krijgt ze niet meer. Nog wel de morfine maar daarvan wordt bekeken of dit morgen vervangen kan worden door diclofinac of iets soortgelijks omdat van morfine je darmen zo verstopt raken. Qua pijn gaat het steeds een stukje beter, ze is vooral angstig bij handelingen aan haar lijf zoals draaien of omhoog leggen. Dit komt ook dat ze erg moet wennen aan haar “nieuwe” lijf. Haar nek zit natuurlijk nu ook vast waardoor bepaalde bewegingen anders gaan.
Vanavond om 19.00 uur was er dan eindelijk plek op afdeling Leeuw. Erg fijn om weer op een “gewone” afdeling te liggen.
Gisteravond is aardig goed verlopen. Voor de pijn krijgt ze nu ketamine, paracteamol en morfine. De morfine kan ze zelf bedienen door op een knopje te drukken.
Sammie heeft een grote, vette pleister over haar rug. Deze zit vanaf haar nek, helemaal tot onderin haar rug. We zagen dat de wond bovenin haar rug is wel iets meer open is gegaan, er zat wat meer bloed op de pleister. Dit zal komen doordat we Sammie steeds moeten draaien in bed. De orthopeed komt dit straks bekijken en zal de pleister vervangen.
De nacht is iets onrustiger verlopen. Sammie wist niet goed hoe ze lekker moest liggen en moest af en toe overgeven als ze weer medicatie toegedient kreeg. Tussendoor heeft ze gelukkig ook nog wat kunnen slapen.
Als het goed is mag ze vandaag van de IC af en terug naar afdeling Leeuw. Dat is High care.
Om 8.00 uur werden we opgehaald om naar de OK te gaan. Sammie was natuurlijk gespannen maar deed het erg goed. Ze werd in slaap gebracht dmv een kapje met slaap medicatie.
Nu ging voor ons het lange wachten beginnen. Minuten lijken dan wel uren te duren…….
Om 12.15 werden we, dan eindelijk, gebeld door de orthopeed. De operatie is goed gegaan. Hij heeft haar nek en bovenin haar rug goed recht kunnen zetten. Onderin iets minder omdat het daar wat stugger ging en hij niet onnodig risico wilde nemen. Ze was wel wat bloed verloren maar dat hebben ze ook gezuiverd weer terug kunnen geven.
Het resultaat ziet er prachtig uit! Ze is ook een stukje langer.
Sammie is vanaf de OK overgebracht naar de IC (afdeling Pelikaan). Ze hebben haar nog een uur laten bijkomen met slaapmedicatie. Nadat de medicatie gestopt en uitgewerkt was hebben ze de tube uit haar keel gehaald. Dit is altijd een erg spannend moment maar gelukkig ademt ze weer zelfstanding. Wat een opluchting!!! Ze heeft nog flink pijn maar krijgt hiervoor verschillende pijnmedicatie.
Wat is ze stoer!!!
Gelukkig is de operatie nu achter de rug en kunnen we, met kleine stapjes, werken aan herstel.
Driemaal is scheepsrecht zeggen ze en in dit geval klopt het. We zijn gisteravond opgenomen in het ziekenhuis en ik heb Sammie net naar de OK gebracht. Ze is net in slaap gebracht dus gaan zo beginnen. Het wachten voor ons gaat nu beginnen maar ook vreselijk opgelucht dat het nu doorgaat. ????
Het is bijna ongeloofwaardig maar we zijn vanmorgen weer gebeld door de orthopeed, dat de operatie wederom niet door kan gaan. De ic ligt overvol. We hebben hier begrip voor maar hebben ook ons boosheid geuit. Je leeft zo toe naar deze operatie, Sammie die al twee weken (uit voorzorg voor virussen) niet naar school gaat. Alles wat je regelt qua werk. We zijn erg verdrietig en voelen ons leeg. Nu wachten op een nieuwe datum…….
Toen we vorige week op weg waren naar het WKZ voor de operatie van Sammie, werden we in de auto gebeld door de orthopeed. Hij vertelde dat de operatie die dag niet kon doorgaan omdat er te weinig capaciteit was op de IC. De IC lag helemaal vol met kindjes met allerlei virussen.
De operatie zal nu plaatsvinden op 21 november.