Vier weken geleden werd Sammie ziek, strondverkouden en erg veel hoesten. Op dat moment alle zeilen (antibiotica, extra vernevelen, zuurstof ed) bijgezet zodat ze niet in het ziekenhuis zou belanden. Dit is toen aardig gelukt. Wel veelvuldig overleg met IC gehad maar we konden het thuis redden. Gelukkig was Sammie toen voor Sinterklaas weer opgeknapt en kon ze al deze leuke feestelijkheden gewoon mee vieren.
Tot afgelopen vrijdag…… Sammie begon weer te hoesten. Dit werd per dag meer. Maandagnacht extra zuurstof aangesloten op de beademingsmachine. En overdag extra vernevelen. Helaas had dit niet voldoende effect. Na een intensieve nacht toch woensdagochtend de IC gebeld. Sammie was inmiddels namelijk constant aan het hoesten en je merkte dat ze zichzelf aan het uitputten was en ze kreeg intrekkingen. Met IC afgesproken om ons bij de eerste hulp van het AMC te melden. Hier hebben ze haar onderzocht en ook zij zagen dat ze hard aan het werk was maar dat het slijm niet los kwam. Dus Sammie moest opgenomen worden. De vraag was alleen nog….. waar???? Is hier in het AMC wel plek op de IC? De ic’s in Nederland liggen namelijk behoorlijk vol. De arts vraagt ook of we er een probleem mee hebben om eventueel naar Maastricht of naar het buitenland te moeten. Alles voor Sammie, maar zou wel fijn zijn als we in het AMC kunnen blijven. En gelukkig, ze hebben een plekje!!!! Wat een opluchting.
In het AMC starten we met 4x per dag met vernevelen met Pulmozyme en NaCl en daarnaast voor de zekerheid ook met antibiotica (Citromax) gestart.En Sammie krijgt extra zuurstof. Twee keer per dag komt de fysio om te comprimeren zodat het slijm wat losser komt.
Na twee dagen zuurstof kunnen we donderdagavond al weer even zonder, de nacht zonder verloopt ook aardig.
Tot onze grote schrik verloopt de nacht vrijdag tegen verwachting in opeens heel slecht. Haar saturatie daalt steeds en ze heeft zelfs tien liter zuurstof nodig. Zelfs met zoveel zuurstof komt haar satutatie niet boven de 90/91. Ook spuugt ze behoorlijk omdat het slijm hoog zit en omdat ze ook erg bang voor alles is. Zaterdagochtend vroeg wordt er een foto van haar longen gemaakt. Hier zie je dat de scoliose nu ook bovenin haar rug flink erger is geworden (80 graden nu) waardoor haar linkerlong wat verdrukt wordt ook zien we op de foto dat deze long slechter belucht wordt door het slijm wat er zit.
Gedurende de dag gaat het weer beter en met twee fysio sessies weten we het slijm er flink uit te krijgen. Overdag kan ze gelukkig alweer met zuurstofsnorretje zitten met drie liter zuurstof en dit gaat gepaard met prachtige hoge saturaties.
Zondag op maandag heeft ze dan eindelijk een betere nacht, minder zuurstof en lekker geslapen. ’s ochtends bespreken we dit tijdens de visite met de artsen, en hoe nu verder. We voelen ons er niet goed bij om na één goede nacht Sammie al gelijk mee naar huis te nemen. De artsen delen dit met ons, dus we besluiten om de aankomende dag en nacht aan te kijken en dan dinsdagochtend (1e kerstdag) opnieuw te kijken. Wel spreken wij ons bezorgdheid uit over de scoliose, die in tegenstelling tot een paar maanden geleden nu wel haar long wat verdrukt. Moet de operatie dan niet al veel eerder plaatsvinden. De arts gaat dit bespreken met de orthopeed die Sammie gaat opereren. Na dit besproken te hebben heeft de orthopeed aangegeven dat hij vind dat het nog kan wachten tot maart, dus dan staat ze gepland. Gelukkig verloopt de nacht goed en mogen we 1e kerstdag naar huis, waar we heerlijk samen kerst kunnen vieren en kunnen bijkomen. Thuis heeft Sammie nog wel zuurstof nodig en extra rust.
Deze opname is voor Sammie wel erg heftig qua angst. Alle oude trauma’s komen weer omhoog, ze is vreselijk bang voor alles en vertrouwt niemand. We gaan na deze opname starten met EMDR, dit is echt nodig want ze moet nog zoveel, vooral de grote operatie aan haar rug die gepland staat voor maart 2019.
