We hebben een heftige maand achter de rug…..

Begon eind november, Sammie was behoorlijk verkouden geweest maar knapte eigenlijk wel weer aardig op. Totdat ze op een gegeven moment ’s nachts erg benauwd was, haar saturatie was weer te laag en haar hartslag veel te hoog. Dus zondagochtend naar het ziekenhuis en daar besloten om haar op te nemen, ze werd hier elke twee uur verneveld en je zag haar al snel weer opknappen, dus na 3 dagen ziekenhuis mochten we weer naar huis mits we thuis wel verder gingen met 3x per dag vernevelen.

De dagen erna ging het thuis wel weer wat beter, wel klonk ze nog wat vol maar was wel vol energie erg blij en vrolijk.

Op 6 december wilden we gezellig kerstballen en allerlei andere leuke kerstspulletjes gaan kopen bij het tuincentrum. Onderweg hadden we toch het idee dat het weer wat minder ging met Sammie, saturatie opgenomen en deze was 88, dus dan toch maar weer naar het ziekenhuis……. 🙁

Daar aangekomen was de saturatie 96 en haar hartslag weer goed toen in overleg besloten om dan toch maar naar huis te gaan omdat het verders goed ging.

Eind van de middag ging het helaas niet zo goed. Ze was verschrikkelijk benauwd (intrekkingen), hoge koorts en bleef maar spugen door al het slijm wat erg hoog zat. Omdat we zo niet met haar in de auto durfde dan toch maar de ambulance gebeld. Die was er gelukkig super snel. Maar dan breekt echt je hart, ons kleine meissie die per ambulance naar het ziekenhuis wordt gebracht.

Ze hebben haar gelijk aan de zuurstof gelegd en wilden haar laten bijkomen…. Helaas duurt het dan erg lang voordat je het ziekenhuis in beweging krijgt dat ze actie moeten ondernemen omdat ze langzaam steeds meer zwakker wordt. De dag erna pas ’s ochtends een longfoto gemaakt en in de middag bloed afgenomen. Later in de middag, (belachelijk dat dit zo lang moet duren), kwam de arts om ons te vertellen dat ze links een longontsteking heeft…… Dan stort de hele wereld even in, want je weet dat een longontsteking haar grootste vijand is…… Dus angstig zit je bij haar maar daarnaast ook weer heel sterk want we kunnen ons kleine meissie niet laten merken dat we angstig zijn want dat merkt zij dan ook.

Ze kreeg via een infuus in haar voet de antibiotica toegediend (8 daagse kuur) en gelukkig ging het na 24 uur al weer een heel klein stukje beter. Eten en drinken was wel nog een probleem dus ze kreeg ook een sonde voor de voeding en via de infuus kreeg ze vocht toegediend. Dit hebben we gelukkig langzaam kunnen af bouwen en ze knapte weer goed op, reed met haar rolstoel over de hele gang heen en had weer praatjes voor 10!!!! Na 9 dagen ziekenhuis mogen we dan gelukkig naar huis.

Het lijkt wel een slecht film want na 3 dagen thuis te zijn geweest werd Sammie dan op 17 december weer opgenomen. Ze had al drie dagen amper geplast, veel diarree en bleef maar spugen. Dus wat bleek, Sammie had in het ziekenhuis een buikvirus opgelopen en was uitgedroogd…….. In het ziekenhuis kreeg ze weer een sonde toegediend met ORS en moest ze weer flink gaan eten en drinken want ze was inmiddels een halve kilo afgevallen en dat is een hoop voor zo een klein meisje. Gelukkig knapte ze hier snel van op en begon ze zelf ook weer wat te eten en drinken. Ze begon ook weer langzaam aan te plassen en na 3 dagen mochten we weer heerlijk naar huis, verder bijkomen.

Nu thuis eet en drinkt ze erg goed en is ze gelukkig weer de oude. Wij (Dennis en Petra) zijn nog wel vermoeid, want de klap komt altijd later pas, in het ziekenhuis moet je er zijn voor je meissie en dan heb je een soort oerkracht in je. We hebben genoten van de kerstdagen in alle rust met elkaar. Nu op naar Sammie haar 3e verjaardag en de wintersport in Gerlos!